Το συναίσθημα να σου λείπει κάποιος δεν είναι απαραίτητο να είναι πάντα ψυχοφθόρο και παθογόνο. Αυτό αποτελεί μια λανθασμένη, παγιωμένη αντίληψη ή έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ.
Μπορεί να είναι γλυκό και δημιουργικό.
Να παιδεύει όμορφα το μυαλό σου αυτή η απουσία, να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου με την συγκατάθεσή του μάλιστα κ να σου αρέσει.
Να δημιουργείς ερωτική σχέση με το κινητό σου και να γελάς με σένα που πιάνεσαι να θυμίζεις τρελαμένο έφηβο.
Να προκαλείς ανισορροπία στο συναίσθημα της λογικής σου κ όμως να το ερμηνεύεις σαν κάτι φυσιολογικό και απλό.
Μια σκέψη μόνο να σε κάνει να χαμογελάς.
Να αυξάνεις τις αντοχές σου και να μειώνεις τις ενοχές σου.
Αχ είναι αυτό που νιώθεις πως έχει αποκολληθει ένα κομμάτι σου κ εσύ γίνεσαι όλο κ πιο μελό για να ξανακολλήσει πάνω σου, πάνω στο εγωιστικό εγώ σου που δε λέει να παραδεχτεί κ να υποκύψει σε δύο μικρές, απλές λεξούλες τελικά. Μου λείπεις.
Να παιδεύει όμορφα το μυαλό σου αυτή η απουσία, να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου με την συγκατάθεσή του μάλιστα κ να σου αρέσει.
Να δημιουργείς ερωτική σχέση με το κινητό σου και να γελάς με σένα που πιάνεσαι να θυμίζεις τρελαμένο έφηβο.
Να προκαλείς ανισορροπία στο συναίσθημα της λογικής σου κ όμως να το ερμηνεύεις σαν κάτι φυσιολογικό και απλό.
Μια σκέψη μόνο να σε κάνει να χαμογελάς.
Να αυξάνεις τις αντοχές σου και να μειώνεις τις ενοχές σου.
Αχ είναι αυτό που νιώθεις πως έχει αποκολληθει ένα κομμάτι σου κ εσύ γίνεσαι όλο κ πιο μελό για να ξανακολλήσει πάνω σου, πάνω στο εγωιστικό εγώ σου που δε λέει να παραδεχτεί κ να υποκύψει σε δύο μικρές, απλές λεξούλες τελικά. Μου λείπεις.
