(..)

Συνήθιζα να χωρίζω τη ζωή μου σε κεφάλαια και φρόντιζα να μη τα αφήνω μισόκλειστα.
Κοιτάξτε πριν κλείσετε ένα κεφάλαιο της ζωής σας να το έχετε διαβάσει καλά, μην κλείσετε μαζί του κενά και ελλέιψεις.
Προσωπικά το τελευταίο μου το αποστήθησα, το διάβασα απο όλες τις πιθάνες εκδοχές του, το έμαθα και το έκλεισα.
Το έκλεισα για να το τοποθετήσω στο χρονοντούλαπο της μνήμης μου.
Να σε έχω πάντα εκεί, να σε κρατάω στα λάφυρα, ανεξήτηλο και ανέπαφο απο χρονικές φθορές.
Θέλει δύναμη να γράψεις ένα φινάλε και μαγκιά να το κάνεις τη σωστή στιγμή.
Άλλωστε το να προσπαθείς να συνεχίσεις οτιδήποτε έχει τελειώσει είναι σα να βάζεις χανζαπλάστ σε μια πληγή απο σφαίρα.
Κι όταν φτάσεις στο τέλος και αδυνατείς να το καταλάβεις, τότε γύρνα στην αρχή εκεί κάπου είναι η λύση.
Και κλείστο σίγουρος πως δε θα το ξανανοίξεις, αλλά αν θελήσεις κ έχεις αποθέματα απο αντοχές και μελάνι θα γράψεις ένα καινούριο.

Το μαγικό είναι οτι κανείς δεν ξέρει, ούτε οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, αν και πότε θα υπάρξει ποτέ ένα δεύτερο μέρος..