Κάθομαι στο καναπέ και παρακολουθώ μια ταινία του βωβού κινηματογράφου.
Από τις πιο παλιές.
Το πιανάκι παίζει σαν τρελό κι οι ηθοποιοί χοροπηδούν, κάνουν απότομες κινήσεις, εκτοξεύουν τα χέρια τους και τα πόδια τους, ανεβοκατεβάζουν τα κεφάλια τους ρυθμικά. Οι ταινίες τούτες, οι γυρισμένες με γοργό ρυθμό κοντεύουν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως οι άνθρωποι της εποχής τους ήταν νευρικά ανδρείκελα που χοροπηδόυσαν αστεία.
Τα ντοκυμαντέρ μας δείχνουν βαρύγδουπους αρχηγούς κρατών, τις πιο κρίσιμες για την ανθρωπότητα ώρες να περπατούν σα σπασμένοι φασουλήδες. Πως μπορεί αυτός λες, που τινάζεται σαν κακοφτιαγμένη μαριονέτα να κρατά στα χέρια του τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι μηχανές λήψεως εκείνης της εποχής πήραν μια αλλόκοτη εκδίκηση στη σοβαρότητα των μεγάλων γελοιοποιώντας την ιστορική τους εικόνα με τον πιο απίθανο τρόπο.
Η σοβαρότητα !
Χάνομαι μέσα στη λέξη τούτη. Με ξεγελά, μου ξεφεύγει.
Είμαι ένας αμφισβητίας της σοβαρότητας εγώ.
Ποτέ δε τα πήγαινα καλά μαζί της και όσο περνά ο καιρός το κρυφτούλι μας αγριεύει.
Η ωριμότητα μου ή η ανωριμότητα μου, δεν ξέρω πιά, με παραμονεύει.
Όλοι βουτηγμένοι σε μια ηλίθια σοβαροφάνεια.
Μόνο μια προπολεμική μηχανή λήψεως θα μπορούσε να μας αποδώσει πιστά.
Σπαστικά ανδρείκελα, νευρικά, που χειρονομούν ασταμάτητα, τρελά, λαχανιασμένα, χωρίς κενά σιωπής, αυτοσυγκέντρωσης και στοχαστικότητας.
Από τις πιο παλιές.
Το πιανάκι παίζει σαν τρελό κι οι ηθοποιοί χοροπηδούν, κάνουν απότομες κινήσεις, εκτοξεύουν τα χέρια τους και τα πόδια τους, ανεβοκατεβάζουν τα κεφάλια τους ρυθμικά. Οι ταινίες τούτες, οι γυρισμένες με γοργό ρυθμό κοντεύουν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως οι άνθρωποι της εποχής τους ήταν νευρικά ανδρείκελα που χοροπηδόυσαν αστεία.
Τα ντοκυμαντέρ μας δείχνουν βαρύγδουπους αρχηγούς κρατών, τις πιο κρίσιμες για την ανθρωπότητα ώρες να περπατούν σα σπασμένοι φασουλήδες. Πως μπορεί αυτός λες, που τινάζεται σαν κακοφτιαγμένη μαριονέτα να κρατά στα χέρια του τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι μηχανές λήψεως εκείνης της εποχής πήραν μια αλλόκοτη εκδίκηση στη σοβαρότητα των μεγάλων γελοιοποιώντας την ιστορική τους εικόνα με τον πιο απίθανο τρόπο.
Η σοβαρότητα !
Χάνομαι μέσα στη λέξη τούτη. Με ξεγελά, μου ξεφεύγει.
Είμαι ένας αμφισβητίας της σοβαρότητας εγώ.
Ποτέ δε τα πήγαινα καλά μαζί της και όσο περνά ο καιρός το κρυφτούλι μας αγριεύει.
Η ωριμότητα μου ή η ανωριμότητα μου, δεν ξέρω πιά, με παραμονεύει.
Όλοι βουτηγμένοι σε μια ηλίθια σοβαροφάνεια.
Μόνο μια προπολεμική μηχανή λήψεως θα μπορούσε να μας αποδώσει πιστά.
Σπαστικά ανδρείκελα, νευρικά, που χειρονομούν ασταμάτητα, τρελά, λαχανιασμένα, χωρίς κενά σιωπής, αυτοσυγκέντρωσης και στοχαστικότητας.
