μαζί.

Ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν, μια ήρεμη μέρα σαν τη σημερινή.
Φάνηκε με το που άνοιξα τα μάτια μου, μεσημέρι φυσικά, πονοκεφαλιασμένη απο το χθεσινό ξενύχτι.
Έξω έκανε χειμώνα μέσα έκανε τζάκι κ εγώ ήθελα καφέεεε.
Mια καθαρόαιμη Κυριακή.
Ντύθηκα κατάλληλα και μηχανικά πλέον πήγα την γνωστή ώρα στο γνωστό μέρος.
Κάποιους τους βρήκα ήδη εκεί, περιμέναμε και τους υπόλοιπους μαζευόμασταν σιγά σιγά. Όπως κάθε μέρα.
Και έπειτα πρόσωπα αγαπημένα, ζεστοί καφέδες, γνώριμα γέλια, κουτσομπολιά, αστεία και τράπουλες.
Το βράδυ μας βρήκε σε παρόμοια φάση, εξίσου ήρεμο και παρεϊστικο.
Είδαμε χαζές ταινίες, παίξαμε ηλεκτρονικά και φάγαμε γκούντις !
Κάτι τέτοιες στιγμές νομίζω πως η χρονομηχανή μου λειτουργεί τελικά αλλά μόνο με τα κατάλληλα άτομα μαζί μου, που με κάνουν να νιώθω έτσι.
Σαν να έχω κάνει κοπάνα απο το φροντηστήριο...

(Αφιερωμένο στο παλιογιάννη που μας τον παίρνει η μαμα-πατρίδα και θα μας λείψει πολύυυ)

θυμάμαι

θυμάμαι δυό πράσινα μάτια.
θυμάμαι την αδερφή μου μωρό.
θυμάμαι ένα τροχαίο.
θυμάμαι Χριστούγεννα στο χωριό.
θυμάμαι το πρώτο μου βιβλίο& ποδήλατο.
θυμάμαι λόγια της μαμάς μου.
θυμάμαι περπάτημα στη βροχή.
θυμάμαι χέρια μπλεγμένα.
θυμάμαι μυρωδιά μαλλιών.
θυμάμαι συναυλίες.
θυμάμαι τις υπερβολές μου.
θυμάμαι Θεσσαλονίκη.
θυμάμαι μια πολύ συγκεκριμένη διαδρομή.
θυμάμαι υγρά μάτια.
θυμάμαι γενέθλια στο Παρίσι.
θυμάμαι να κλαίω στο σινεμά.
θυμάμαι τηλέφωνα ντελίβερι.
θυμάμαι το πρώτο μου μεθύσι.
θυμάμαι ψέμματα& σιωπές.
θυμάμαι ατελείωτα βράδια μπιρίμπας.
θυμάμαι φωτιές& μπύρες στην παραλία.
θυμάμαι ξένοιαστα χειμωνιάτικα πρωινά.
θυμάμαι αποχαιρετισμούς.
θυμάμαι καλοκαίρι στη Ίο.
θυμάμαι να κάνω ζήλιες.
θυμάμαι την χαμένη αθωότητά μου.
θυμάμαι αγκαλιές αληθινές.
θυμάμαι το παλιό μου ρολόι.
θυμάμαι λερωμένα ρούχα απο παγωτά.
θυμάμαι σκέτους καφέδες.
θυμάμαι να γίνομαι παράλογη.
θυμάμαι εσένα, ακόμα.. δε θυμάμαι γιατί.
θυμησέ μου να θυμηθώ να σε ξεχάσω.