συνέχεια στα όρια.

Ακόμα κι αν κάποτε πάλι εσύ γυρίσεις πίσω και μου ζητήσεις :
-Θα 'ρθεις μαζί μου;
-Όχι, θα ξαναπώ αμέσως.

Ίσως γιατί απο δειλία χρειάζομαι και την επικύρωση των άλλων σε όσα κάνω.
Ίσως γιατί δεν αντέχω να πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα, ακόμα κι αν ξέρω οτι αυτό το ρεύμα δεν πάει καλά. Ίσως, ίσως..
Δεν μου απομένει παρά να ελπίζω πως ο άνθρωπος κι ο κόσμος θα αρχίσει να συνειδητοποιεί το πρόβλημα του με ελευθερία και θα ψάχνει για λύση ειλικρινή.
Γιατί δεν μπορεί να ζήσει αλλιώς.
Όλα μας ωθούν να πετάξουμε τα προσωπεία ή να ξεχαστούμε.
Να συμφιλιωθούμε με τη θέληση μας ή να χαθούμε.
Ανήκω σε μια γενιά ταλαιπωρημένη. Ταλαιπωρημένη απο την πολυτέλεια του να έχει ελευθερία ναι σκέφτεται κι απο τη μιζέρια του να μη μπορεί να πραγματώσει όσα σκέφτεται.
Κάποτε θα πάψει αυτή η μιζέρια, δε μπορεί, οι σκέψεις και οι πράξεις μας θα συμφιλιωθούν.
Οι πόθοι της εφηβείας μας δεν θα στοιχείωσουν με τα χρόνια.
Και οι σχέσεις μας θα γίνουν πιο έντιμες, πιο καλοσυνάτες. Η υποκρισία κι η σκληρότητα  δεν θα είναι η λύση των πιο αδύναμων γιατί η αλληλοκαταπίεση δεν θα έχει θέση θηριοδαμαστή ανάμεσά μας.

Όσο για μένα και για σένα,
αν είναι αλήθεια πως ξαναρχόμαστε στη ζωή όπως πιστεύουν, πως επιστρέφουμε για να ξεδιψάσουν μιας παλιάς ζωής λαχτάρες. Κάποτε δε μπορεί, εσύ και εγώ θα ξαναγυρίσουμε. Θα ξαναβρεθούμε.

-Θα 'ρθεις μαζί μου; θα ζητήσεις.
-Ναι, αμέσως θα σου πω.