μαζί.

Ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν, μια ήρεμη μέρα σαν τη σημερινή.
Φάνηκε με το που άνοιξα τα μάτια μου, μεσημέρι φυσικά, πονοκεφαλιασμένη απο το χθεσινό ξενύχτι.
Έξω έκανε χειμώνα μέσα έκανε τζάκι κ εγώ ήθελα καφέεεε.
Mια καθαρόαιμη Κυριακή.
Ντύθηκα κατάλληλα και μηχανικά πλέον πήγα την γνωστή ώρα στο γνωστό μέρος.
Κάποιους τους βρήκα ήδη εκεί, περιμέναμε και τους υπόλοιπους μαζευόμασταν σιγά σιγά. Όπως κάθε μέρα.
Και έπειτα πρόσωπα αγαπημένα, ζεστοί καφέδες, γνώριμα γέλια, κουτσομπολιά, αστεία και τράπουλες.
Το βράδυ μας βρήκε σε παρόμοια φάση, εξίσου ήρεμο και παρεϊστικο.
Είδαμε χαζές ταινίες, παίξαμε ηλεκτρονικά και φάγαμε γκούντις !
Κάτι τέτοιες στιγμές νομίζω πως η χρονομηχανή μου λειτουργεί τελικά αλλά μόνο με τα κατάλληλα άτομα μαζί μου, που με κάνουν να νιώθω έτσι.
Σαν να έχω κάνει κοπάνα απο το φροντηστήριο...

(Αφιερωμένο στο παλιογιάννη που μας τον παίρνει η μαμα-πατρίδα και θα μας λείψει πολύυυ)