περί πάθους

Το αληθινό πάθος που δεν ξέρει απο όρια, κανόνες και περιορισμούς, που όταν βιωθεί δεν λησμονιέται, που είναι πέρα απο το καλό και το κακό και που όταν φουντώσει τσακίζει τις συμβάσεις κι εκτινάζεται.
Είναι καταστροφικό αυτό το ξέσπασμα ή είναι λυτρωτικό ;
Κατά κανόνα οι έρωτες και οι φιλίες δείχνουν τις δυνατότητές τους απο την πρώτη συνάντηση.
Μπορεί μια παλιά αγάπη να παραμείνει στα κρυφά, στις στάχτες της επικίνδυνα ζωντανή ;
Με χαμηλόφωνη υπενθύμιση μιας ωραιότητας ρευστής, χαμένης και πάλι όχι τελείως χαμένης.
Κάπως έτσι είναι αυτό που λέμε νοσταλγία.
Ανάμεσα στη απελπισία και στην ελπίδα τρεμοπαίζει ένας πόνος που την μαγνητίζει.
Άλλωστε όταν όλα επιτρέπονται ο πόθος σε εγκαταλείπει,
όταν όλα τα μπορείς τίποτα δεν κάνεις.
Υπάρχουν πληγές που πονούν ηδονικά κι όσο κι αν παραπονιόμαστε βρίσκουμε και μια γλύκα να τις σκαλίζουμε που και που, να τις αναφέρουμε, να τις περιγράφουμε.
Πάντα κρατώντας όμως κάτι μόνο για μας, κάτι ολόδικο μας, γιατι το πιο αβάσταχτο μυστικό είναι να μην έχεις μυστικό..