Είναι και αυτές οι Κυριακές του Γενάρη, οι γκρι.
Τις Κυριακές νιώθω οτι αγαπιόμαστε πιο πολύ ασυναίσθητα,
είναι που θέλουμε να ξορκίσουμε τα φαντάσματα του Σαββατόβραδου.
Το μεσημέρι μας, το μαγαζί μας, το τραπέζι μας, οι κούπες μας και απ'έξω ο χειμώνας.
Τα γέλια μας τα δυνατά και τα βλέμματα μας τα αληθινά.
Γνώριμα χαμόγελα και αγγίγματα.
Ανακατεμένες μυρωδιές καπνού και καφέ.
Είναι και αυτές οι Κυριακές που θαρρείς πως φτιάχτηκαν για αγκαλιές.
(γιατί εμείς δε λέμε ποτέ "γεια",
λέμε πάντα "τα λέμε το βράδυ")
Τις Κυριακές νιώθω οτι αγαπιόμαστε πιο πολύ ασυναίσθητα,
είναι που θέλουμε να ξορκίσουμε τα φαντάσματα του Σαββατόβραδου.
Το μεσημέρι μας, το μαγαζί μας, το τραπέζι μας, οι κούπες μας και απ'έξω ο χειμώνας.
Τα γέλια μας τα δυνατά και τα βλέμματα μας τα αληθινά.
Γνώριμα χαμόγελα και αγγίγματα.
Ανακατεμένες μυρωδιές καπνού και καφέ.
Είναι και αυτές οι Κυριακές που θαρρείς πως φτιάχτηκαν για αγκαλιές.
(γιατί εμείς δε λέμε ποτέ "γεια",
λέμε πάντα "τα λέμε το βράδυ")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου