Με πιάνω πάλι στα περίεργα μου κι ας λένε οι φίλοι μου πως είμαι στα φυσιολογικα μου. Με καταλαβαίνω, έχω σταματήσει να με δικαιολογώ και να με ξεγελώ.
Συνεχίζω να την πατάω έχοντας επίγνωση της κατάστασης.
Πάντα με την συναίνεση του εαυτού μου.
Μα αυτή τη φορά φταις και εσύ, εσύ που με έκανες να σε πιστέψω άθελα σου μάλλον.
Και εγώ το έκανα χωρίς πολλές σκέψεις και περιττούς προβληματισμούς.

Ξέρεις μαζί σου ήμουν διαφορετική, μου θύμισες πως είναι να επιθυμείς αληθινά κάποιον, είχα ξεχάσει.

Και αφού έβαλες ξανά το "επιθυμώ" στη ζωή μου έπειτα απαίτησες να έχει επίδραση μόνο πάνω σου. Είχες ένα μοναδικό τρόπο να με κάνεις άνω-κάτω.
Να με μπερδεύεις γλυκά, να με κάνεις ευάλωτη μόνο και μόνο για να έχω ανάγκη απο την αγκαλιά σου μετά. Σπάνια σου αντιστεκόμουν, νόμιζα πως απλά σε άφηνα να με κερδίζεις και πως θα ήταν στο χέρι μου να το σταματήσω όποτε θελήσω.
Μέγα λάθος.
(Κάπως έτσι την πάτησα και με το τσιγάρο).
Είναι που κάτι σε σένα ήταν διαφορετικό, με ένα μαγικό τρόπο με έκανες να αδιαφορώ για όλα, να είμαι μαζί σου και να μην σκέφτομαι τίποτα.
Πάντα όμως για λίγο.
Το λίγο κρατάει λίγο όμως.
Κάποτε με κάλυπτε και με βόλευε και μένα, όχι πια.

Θέλω πολύ, θέλω υπερβολές ή τίποτα.

Τα χλιαρά δεν μου ταιριάζουν, προτιμώ να καώ.
Με ξέρεις καιρό τώρα ξέρεις καλά πως ποτέ δεν ήμουν ολιγαρκής.
Έχω μάθει να παίρνω χωρίς να δίνω, να διεκδικώ να κερδίζω και έπειτα να αδιαφορώ.
Σε σένα όμως θέλω να δώσω.
Ίσως φταίνε οι απότομες μεταπτώσεις μου, ίσως τα φεγγάρια, ίσως τα μάτια σου δε ξέρω.
Νιώθω όμως πως αρχίζω να νιώθω.
Φοβάμαι να το δεχτώ.
Κι εσύ με τρομοκρατείς πιο πολύ με το να τα βλέπεις όλα τόσο λογικά. Κάποια πράγματα δείχνουν πιο όμορφα όταν είναι μπερδεμένα, κινδυνεύουν να γίνουν βαρετά και προβλέψιμα αν ξεκαθαρίσουν.
Δεν είμαστε για τα συμβατικά εμείς καρδιά μου. Παραδέξου το !
Θέλω τον υπερθετικό σου βαθμό και μόνο.
Δεν σκοπεύω να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο.
Με άλλαξες, μη ζητάς τώρα να αλλάξω.
Μέχρι στιγμής παίζαμε θάρρος ή αλήθεια. Λέω να αντικαταστήσουμε το ή με ένα και.
Ας παίξουμε και λίγο με τους δικούς μου κανόνες.
Θα γίνει πιο ενδιαφέρον, πίστεψε με.
Αρκει βέβαια να έχεις το θάρρος να παραδεχτείς και εσύ την αλήθεια σου.

Τολμάς;;